Ten niepozorny zielony owoc w kuchni ma swoje miejsce. Choć trzeba się natrudzić przy jego zbiorach, bo owoców bronią zazwyczaj łodygi obficie pokryte kolcami, warto podjąć wyzwanie. I to nie koniecznie po to, by delektować się nim na surowo, ale po to, by poddać go kulinarnej obróbce. Doskonale bowiem nadaje się wyrobu dżemów, galaretek, kompotów, a także – za sprawą dużej zawartości pektyny – wina. Niezależnie od formy, jaką przybierze agrest w spiżarni, duża zawartość witaminy C sprawia, że w okresie jesienno-zimowym będzie cennym wspomagaczem układu odpornościowego.

Pod tą nazwą występują młode liście i bulwy popularnego u nas buraka ćwikłowego, ale nazwa rośliny jest także nazwą najpopularniejszego przyrządzanego z niej dania, a mianowicie zupy. Wiosenna botwinka z posiekanych liści i korzeni botwiny zagotowanych w bulionie, który na końcu ewentualnie się zabiela, to jedna z najwspanialszych wiosennych zup.

Dymka to obiegowa nazwa młodej cebuli, o niewykształconych w pełni bulwach, zwykle przeznaczonej do sadzenia. Spożywa się zarówno cebulową część korzeniową, jak i szczypior. Dymka często występuje w kuchni dalekowschodniej, np. w zupach czy makaronach. Może też doskonale zbudować smak sosu na bazie jogurtu.

Najbardziej popularna roślina z rodziny kapustowatych – kapusta głowiasta – stanowi niezastąpiony składnik tradycyjnej kuchni polskiej: bez niej nie byłoby bigosu czy gołąbków. Często jest kiszona – drobno poszatkowana kapusta kiszona, duszona z odrobiną wody i tłuszczu to podstawa wielu dań bazujących na kapuście.

Pietruszka jest rośliną korzeniową z rodziny selerowatych. W kuchni zastosowanie znajdują zarówno jej korzenie, jak i natka. Korzeń pojawia się w rosole i tradycyjnej sałatce majonezowej, można też robić z niego puree. Natka to tradycyjny dodatek do zup i innych potraw, może też służyć jako samodzielna baza lekkiej sałatki.

Rabarbar to przedmiot sporu o to, czy zaliczyć go do warzyw czy owoców. Niezależnie od tej klasyfikacji w kuchni daje wiele możliwości. W smaku jest kwaskowaty niczym cytryna. Jako roślina nie jest zbyt wymagający, dlatego sprawdzi się w każdym ogrodzie. Do niedawna kojarzony był z orzeźwiającymi kompotami przygotowanymi na jego bazie, dżemami bądź jako składnik ciast owocowych. Dzisiaj zaczyna pojawiać się także w towarzystwie mięs – zwłaszcza dziczyzny, ale także ryb.

Ta wywodząca się z języka włoskiego nazwa rozpowszechniła się szerzej, niż jej polski odpowiednik, rokieta (czy też rokietta) – bo też w Polsce rukola jednoznacznie kojarzy się z kuchnią włoską. Jej wyrazisty, lekko orzechowy, pikantny smak wzbogaca sałatki, ale rukola jest też doskonałym dodatkiem do wołowego carpaccio czy pizzy.

Roślina z rodziny czosnkowatych, szeroko rozpowszechniona na całej kuli ziemskiej. Bardzo dobrze komponuje się z potrawami na bazie jajek, rybami oraz nabiałem – jak jogurt, serek wiejski czy ser biały.

Byliny z rodziny szparagowatych występują w trzech kolorach: zielonym, białym i różowym, przy czym jest to ta sama roślina, różni się wyłącznie sposobem uprawy. Szparagi białe i różowe rosną bez dostępu światła słonecznego w kopcach, szparagi zielone zaś nad powierzchnią gruntu. Szparagi to doskonały składnik tart, zup i sałatek – świetnie komponują się także z jajkami.

Szpinak jest rośliną z rodziny kosmowatych, ale przede wszystkim dawnym postrachem szkolnych stołówek. Rozgotowana, mdła breja, w postaci której zwykle serwowano to niedoceniane warzywo to nie jest szczyt możliwości szpinaku. Sekret polega na tym, by go nie rozgotowywać – umyty szpinak wystarczy wrzucić na patelnię z oliwą i dusić przez kilka minut, aż stanie miękki. Młode liście można spożywać na surowo w sałatce.